6 GEEN PROBLEEM

Een probleem of geen probleem?. That's the question.

 

Deze keer komt Chubby een nachtje of twee bij mij logeren. Zijn bench met zijn dekentje staat in de huiskamer en zijn emmer met brokken in de keuken. Meer schijnt hij niet nodig te hebben. Het baasje en mijn dochter zijn alweer vertrokken. Het is prachtig weer. Dus gaan we eerst wandelen, over de dijk. En daar loopt hij, met mij aan de lijn, zo een nieuw verhaal in. Alsof het vanzelf spreekt. Maar voor hem hoeft dat wandelen geloof ik niet zo. Hijgend, piepend, snorkend en knorrend beweegt hij zich voort. En als we op de terugweg zijn, wordt het nog erger. Ik kan het niet meer aanhoren. Dus ga ik ergens halverwege op een muurtje zitten om hem wat rust te gunnen voor de laatste etappe. Ik duw even op zijn dikke, gerimpelde achterste en onmiddellijk laat hij zich met gespreide poten plat neervallen. Lekker koud aan zijn buik zeker. Ach kijk toch, in de kikkerhouding. Misschien ruikt hij het naburige moerasje, (Home of the Frogs). Maar als ik even omkijk in die richting, staat het beest alweer startklaar op zijn poten.

'Wat hoor ik daar?' blaft hij. (Baasje? Auto? Fietser? Vogel? Ruisende boom? You name it.)

De terugweg verloopt op dezelfde wijze als de heenweg, maar nu is hij lichamelijk en mentaal bezig met zo snel mogelijk naar huis terug komen. Hij is een huisdier-met-haast. En nee, baasje en vriendin hebben zich echt niet verstopt voor hem. Ook niet in mijn huis. Ook niet in mijn tuintje. Zo blijkt.

Pas dan gaat hij dorstig van de waterbak slobberen. En spetteren en kwijlen en zich uitschudden. En door de tuin racen. En door het zand rollen. En zijn rug laten kriebelen door een struik. En een zak met potgrond proberen te verplaatsen. En blaffen tegen een plant.

Eenmaal weer binnen deel ik hem beleefd mee dat ik zijn nu zanderige, druipende buldoggenbek en poten moet afvegen. Hij laat het welwillend toe. Maar op de dweil heeft hij het niet. De dweil blijft hij luid snurkend en knorrend voor, terwijl hij af en toe een halfzachte uitval doet. (“Af Chubby! Mag niet!”) Want zo'n achtervolging intrigeert hem zeer.

Beetje onrustig drentelt hij daarna door de kamer. En laat hij zich af en toe diep zuchtend ergens neervallen. Op die manier manoeuvreert hij zich steeds dichter in mijn buurt, tot hij uiteindelijk bovenop mijn voeten ligt.

'Ach, wat is het ook een schat. hij voelt zich eindelijk op zijn gemak bij mij.' denk ik vertederd.

Dan hoor ik een zacht gemurmel. Ik voel ook wat beweging bij mijn voeten.

"Wat doe jij?" roep ik.

Hij kijkt meteen naar mij om, met zijn trouwe hondenblik.

"Losss!" commandeer ik.

Mijn teenslipper, die uit zijn bek steekt, valt. Onschuldig likt hij nog een beetje aan de zool.

Voor de zekerheid geef ik hem nu een oud T-shirt, waar ik een heleboel knopen in gedraaid heb om het ontmantelingsproces wat uit te stellen. Dat zal hem bezighouden. Hij rukt en trekt een paar keer, bijt zich erin vast, zwaait het ding wild in het rond en voilà, de eerste knoop is los. Hij maakt zich direct op voor de volgende ronde, want laat zich niet imponeren door een dubbele knoop of drie, vier, vijf.

'"Snork. Dat is nog niet pluis. Ik los het op.'"

Probleem getackeld, in no time. Ontknoping een feit.

 

's Avonds ligt hij als een ronkend motortje naast de bank. Als ik terug in de kamer kom, met mijn kopje koffie, hoor ik onbekende geluidjes.

"Chubby, wat doe je?"

Zijn kop draait om. Zijn hondenogen blikken wederom trouw naar mij op.

"Losss!" roep ik.

Mijn schoen valt met een bons uit zijn bek, op het laminaat. Hij kijkt erbij alsof hij de schoen voor het eerst opmerkt. Spijtig legt hij zijn kop op de lap zonder knopen. Voordat hij aan het ontmantelings'-proces van mijn schoen heeft kunnen beginnen, is het alweer afgelopen. Hij kan niet anders dan meteen aan de slag. Knopen moeten uit de knoop. Objecten moeten geanalyseerd, besnuffeld, beluisterd, geproefd en uiteindelijk gedemonteerd worden.

Door Chubby, het sterke en onverschrokken huisdier uit Rotterdam. De creatieve organizer, ontmantelaar, demonteur en ontknoper. Een problemsolver èn een probleem op vier poten ineen.

Als hij "Check!" blaft, lijkt alles in orde. Maar tijdens zijn werkzaamheden is het object soms - abusievelijk - in rare onbruikbare onderdelen uit elkaar gescheurd of gebroken.

Ik weet zeker dat hij kan leren om de dingen ook weer op te lappen en terug in elkaar te zetten. Dan is er verder geen vuiltje meer aan de lucht.

Met hem is er volgens mij een hele nieuwe soort geboren. 

 

 

7 september 2015

 

 

 

- - - -