Bevangen

 

Buiten was het bloedheet. Binnen ook. Burt hing amechtig onder de ventilator, met zijn zonnebril op. Alles was hem nu teveel. De

koffie was gezet, de vlaai was op en het ijs uitgedeeld. De dvd, die hij verkoos boven modernere geluidsbronnen, zat ouderwets in

de recorder. Hij staarde wezenloos naar het tv-scherm.

De Zwitserse gouvernante deed - deze keer vanuit het Duits in het Engels nagesynchroniseerd - niet aardig tegen Heidi uit de Alpen. Dat was heel zielig.

Burt keek loom de kamer rond. Marja lag met open mond achterover en schrok op, terwijl Inez met dichtgevallen ogen een betere

houding zocht. Zelf gleed hij nog wat verder onderuit. De temperatuur in huis steeg. Een klein snurkje klonk boven de kijvende

stem van de gouvernante uit. Het bezoek lachte alert. Oh, dan was hij het zeker zelf!

Gezellig! Tevreden nam hij nog een paar zoute koekjes.

Heidi was weggelopen uit het grote huis en klom een hoge toren op, om turend in de verte tevergeefs naar haar geliefde Alpen te zoeken.

Inez ging rechtop zitten en pakte een handje smeltende chocolade rozijnen. Marja graaide in de bak met nootjes, haar ogen strak

op het scherm gericht. Ditzelfde herhaalde zich eindeloos en ontaardde in een ongecontroleerd geschrans. Lunchtijd was al lang

voorbij. 

De lieve oma vertrok en Heidi mocht van Herr Sesemann terug naar de Alpen en naar Peter. Als ze in de toekomst maar af en toe op bezoek zou komen bij die arme verdrietige Klara. 

Er klonk gejodel. Het beeld sprong abrupt op zwart. Eind goed al goed. 

Er moest nu toch echt een maaltijd komen, of iedereen zou misselijk worden. In de benen, naar de supermarkt.

 

Hoe was het zover gekomen? 

Bij aankomst die ochtend hadden ze Burt op de stoep voor zijn huis aangetroffen, naast een bezorgde vrouw-met- fiets. Haar ex-

vriend was sinds gisteren kwijt. Ze had niets meer van hem gehoord. Zijn sleutels en telefoon lagen bij haar thuis. Overal had ze

naar hem gezocht, maar ze had alleen zijn trouwe rijwiel eenzaam op het feestterrein zien staan. Dat karretje zou hij echt nooit

zomaar achterlaten!

Binnen belde ze de politie, waarna ze zwetend vertrok met al hun goede raadgevingen in haar oren. Burt en zijn bezoek bleven

gedeprimeerd en bevangen door de hitte achter. Heidi bood uitkomst.

 

Burt liet de marmot op zijn kast nog een keer toepasselijk jodelen. Dit ooit van Inez gekregen souvenir bleek zeker niet zinloos.

Er werd een maaltijd tot stand gebracht. De vriend kwam weer boven water. Het was een prachtige – bloedhete – dag.

 

©vanrijn-stroomt-over

29-09-2018

 

 

- - - -