MOOI STEL

 

Het is een mooie vakantiedag bij het water. Ik ben op bezoek bij de bootman en zijn vrouw. Er is ook familie gekomen, in het gezelschap van twee honden. Die honden hadden werkelijk niet méér van elkaar kunnen verschillen. Mijn aandacht is gewekt.

Op deze prachtige plek is het heerlijk ontspannen, voor mens en hond. Soms is het heel stil. Maar dan, schijnbaar vanuit het niets, ontstaat er een kakofonie van geluiden. Vogels fluiten, eenden kwaken, muggen en bijen zoemen. Wind loeit, bomen ruisen, water klotst, motorboot ronkt.

 Hond 1 blaft.

Daar rent de Border Collie met de raadselachtige naam 'Lopis ' voorbij. Zij is een langharige, middelgrote teef van een jaar of vier. Met alerte bruine ogen en puntoren, als antennes die alles opvangen. Hoezo ontspannen? Haar nerveuze aanwezigheid staat voortdurend op scherp. Zij is een nieuwsgierige hond-met-een-missie. Op onnavolgbare wijze werkt zij haar takenlijst af, enthousiast dansend tussen struiken en bloemen, tussen kruid en onkruid. Zij is voortdurend druk met

• het in bedwang houden van golven
• het controleren van richels
• het besnuffelen van verdachte kuilen
• het uit de bloemen houden van bijen

om maar eens een paar dingen te noemen.

Maar bovenal heeft de natuur ervoor gezorgd dat zij haar belangrijkste levenstaak uitoefent: 

• het bij elkaar houden en bewaken van de kudde

Want of je nu een schaap bent, of een mens, deze hond is pas echt tevreden als het hele aanwezige gezelschap op een kluitje verkeert. Zij vult haar eigen dag. Zij geeft haar eigen leven zin. Enthousiast en met trillende oren stort ze zich overal in. Het leven is een feest en een uitdaging. Zo gauw de kabbelende golfjes op de plas weer eens overgaan in geklots, racet Hond 1 als een schicht op het water af en kan maar net op tijd remmen, om gevaarlijk ver over de beschoeiing heen te blijven hangen. Ze voelt zich iedere keer keihard uitgedaagd, wellicht zelfs aangevallen, door een stelletje brutale golven.

"Ik zal je pakken!" blaft zij uitdagend terug.

Haar nerveuze loop is al wat uitgesleten in het gras en tussen de planten. Ze stuitert en slalomt en springt met vier poten tegelijk omhoog en botst overal tegenaan. Oei. Een beetje hardleers is ze wel. Maar ook een kei in eindeloos apporteren. Er is altijd wel iemand die een tennisballetje wil opgooien. En nog eens. En nog eens.

Soms is de hond kwijt.

“Hé, waar is Lopis? Ze zal toch niet...?“ Als we goed kijken, zien we haar oren ergens boven de bloemetjes uitsteken. Of ze ligt verborgen onder een grote struik, zich even terug te trekken in het koele zand. Dan volgt een flits en vermoeden we dat het de hond was.

Zij doet haar Scandinavische naam - die in de vertaling 'vlo' betekent - eer aan.

 

Hond 2, een Northfolk Terriër, treedt niet op de voorgrond vanwege haar werkzaamheden. Ze heet Lotje en ze is klein, met een donzige bruine vacht. Net een beertje. 15 jaar is Lotje en de ouderdom is gekomen met gebreken. Blind is er slechts één van. Met haar natte zwarte neus scharrelt ze zich een weg door het leven en raakt daarbij tafelpoten en takken. Met haar neus, die alles nog perfect kan ruiken. Ook wij mensen worden aangeraakt door haar voorzichtig snuffelende aanwezigheid. Wij worden 'door Lotje getikt'. Een vlinderachtige koude botsing, dan draait het oude hondje als een robotgrasmaaier of - stofzuiger in een andere richting en vervolgt haar weg. Ze werkt op ons gevoel. Ach al zo oud. Ach al zo blind. Ach al zo moe. Kijk haar liggen in het gras. Zie hoe weinig ze eet.

Oh zo voorzichtig scharrelend gaat ze ieder obstakel zachtjes uit de weg. Of niet. Voor haar geen uitdagingen meer. Ze heeft alles al meegemaakt. Haar aangeboren enthousiasme is opgebruikt. Toch is het leven nog goed. Liggend in het gras in het zonnetje, met een klein delicaat hapje op z'n tijd. Als de twee honden eindelijk naast elkaar stil staan, wordt alles mij duidelijk. Beide honden zijn hier helemaal op hun plek. Een druktemaker en een rustpunt. Een hond van het eeuwige leven en een hond van de dag.

Een mooi stel.

Alles is goed.

Maar niets is voor eeuwig.

 

4 sept 2015

 

 

 

----