Precies pas
Ooit viel ik in duigen
en was niet meer heel.
Merkwaardig gebarsten
ik voelde niet veel.
Hoe had het zover...?
Mijn randen beschadigd
de hoekjes besmeurd
doormidden gerafeld
verwrongen gescheurd.
Ik bouwde weer op
met het zweet in mijn handen.
Draaide forceerde
sloeg hard op mijn randen.
Hoe kon ik weten dat...?
Ik liet alles passen
geplakt en geniet
had ik meer reliëf maar
herkende mij niet.
Wat hol en gedeukter
klop ik nu niet meer.
Ben ook anders gekleurd
en dat doet toch zeer.
Moet ik dan misschien...?
Misschien moet ik wennen
me anders verhouden
tot vreemd krakkemikkig en
weg met het oude.
Ik kijk achterom
Verschrikt sta ik stil.
Op de grond ligt mijn hart
dat ik niet missen wil.
Waarom heb ik niet gemerkt....
Verdroogd en verloren
ik grijp haar gauw vast
wij zijn nu weer één en ...
hé... alles past!
©vanRijn-stroomt-over
- - - -
Maak jouw eigen website met JouwWeb