2 RAMEN VAN DE ZIEL

 

Weer thuis test ik meteen mijn 'Dijk van een Geheugen'.

Deze keer gaat dat heel anders dan in mijn vorige verhaal op de dijk.
Ik zit ook nu buiten in de tuin, na een wandeling in mijn eentje.
Ook nu schrijf ik na afloop alles op wat ik me nog kan herinneren.  Een nieuwe training voor mijn wat onwillige geheugen.
Het is ook nu warm. Ik drink water en koffie.

Wat ik zag:

Nadat ik het minispeeltuintje - met twee lachende kinderen op een glijbaan- ben gepasseerd en dwars door de graspollen de dijk opklauter, haal ik eens diep adem.
Ik kijk rond, maar al na een paar stappen merk ik dat de buitenwereld even moet wachten, omdat vandaag mijn binnenwereld aan de beurt is. Ik heb weer veel meegemaakt  in de afgelopen week en dat zorgt voor allerlei ronddraaiende gedachtes en wervelende gevoelens.
Ik ben helemaal klaar voor deze noodzakelijke wandeling in mijn eentje.
Ondertussen laat ik mijn ogen over een veld van berenklauw gaan. Dan dwalen ze vanzelf verder over al het groen en het geel en het wit en het paars.
Ik kijk naar de eenden, de eksters, de paarden met de twee veulens onder de boom, maar ik zie ze niet echt, want ik ben dus bezig met de binnenboel. In mijn hoofd komt een grote schoonmaak op gang.
Stoffen, vegen, kloppen, soppen, ventileren, opfrissen, weggooien, opstapelen.
Zogauw er gedachtes gaan ronddraaien, neurie ik een stukje.
En het helpt. Haha, er is al gauw weer ruimte in mijn hoofd.. Het kan weer gaan borrelen bij mij.
Een leuk ideetje, een onverwacht voornemen, een begin van een verhaaltje, Helemaal uit het niets? Nee hoor. Het was er al. Mijn hoofd is aan kant. Ik voel me licht.  De onzin is weg. Wat er toe doet heeft een mooi plaatsje gekregen. De ramen van mijn ziel zijn weer schoon. Ik kan nu weer goed zien, voelen en helder denken. Heerlijk.
Zo, ik laat mij terugfluiten door de buitenwereld en merk op dat ik al halverwege mijn wandeling ben.
Precies op hetzelfde moment word ik ook teruggeloeid door de buitenwereld. Niet door de koe daar in het gras, maar door de sirene van het luchtalarm. Het is de eerste maandag van augustus en het is 12 uur. Ik ben er weer helemaal bij.
De bomen ruisen

de koe ligt in het gras.

Ik zie een huis in de verte

dat er  eerder nog niet was.

Haha en rijmen kan ik nu dus ook.
Ik loop door en voel me opgeruimd.

augustus 2014

 

 

 ----

 

Maak jouw eigen website met JouwWeb