8 SPECHT


Als ik de dijk verlaten heb, zie ik in het parkje iets bewegen bij een boom, iets roods. Ik sluip dichterbij en tuur. 

Rood staartje, lange snavel, witte borst, zwarte vleugels.

De Grote Bonte Specht! 

Hij roffelt langs de dunne stam van een berk naar boven. In volle glorie. Prrr prrr prrr. In het zicht en uit het zicht en weer in het zicht. Zo beweegt hij in een lange spiraal de stam rond. Ik sta doodstil. Alleen mijn blik draait mee naar boven. Steeds als hij uit het zicht is, volgen mijn ogen de vallende stukken boombast en de trillende takken. Zijn karakteristieke geluid draagt het hele park rond. Het tafereeltje wordt door de zon geraakt en uitgelicht. 

Specht is nu bijna bij de top. Precies op dat moment komen twee vrolijke Franse buldogjes aangestoven. Waf. Weg specht. 

Ik blijf achter met mijn zielenroerselen. Opeens eenzaam.

 

 maart 2015

 

----